gər

1.

<fars.> klas. bax əgər. Gər girişsəm çalhaçala; Quş gərəkdir qanad sala. «Koroğlu». Sən gər mənim olsan fəna dünyada; Elə billəm padşaha dönmüşəm. M. P. V.. Məsəldir: bir paydan bir adam doyar; Gər bölünə, ikisin də ac qoyar. Q. Z..

2.

is. məh. Əsasən qoyun, keçi və başqa heyvanlarda olan qoturluq xəstəliyi. Keçi gər olub.